بيماري¬هاي پريودنتال مثل التهاب لثه و پريودنتيت، مشكلات التهابي هستند كه بافت¬هاي محافظ دندان را تحت تأثير قرار مي¬دهند و به وسيله¬ي عفونت¬هاي باكتريايي در بافت¬هاي همجوار دندان ايجاد مي¬شوند. هنگامي كه التهاب پيشرفت مي¬كند، كيسه¬ها و شكاف¬هاي پريودنتال، از بين بافت¬هاي لثه و ريشه¬ي دندان، باعث تغيير شكل پريودنشيوم و جذب استخوان آلوئولار مي¬شود و باعث شل شدن دندان¬ها و در نهايت از دست رفتن آن¬ها مي¬شود. بارهاي باكتريايي خاص وگستره وسيعي از ميكروفلورا در پاكت-هاي پريودونتال يافت شده¬اند. به منظور درمان از روش بازسازي هدايت شده¬ي بافت توسط غشاي مسدود كننده استفاده مي¬شود. غشاها در اين روش به دو دسته¬ي غير قابل جذب و قابل جذب تقسيم مي¬شوند. غشاهاي قابل جذب بعد از 8 هفته به وسيله¬ي عمل جراحي خارج مي¬شوند. غشاهاي زيست تخريب¬پذير از كلاژن، كلسيم سولفات يا پلي¬استرهاي مصنوعي تشكيل مي¬شوند و بازسازي پريودنتال را افزايش مي¬دهند. اين كار با ايجاد فضاي محافظت شده براي مهاجرت ذاتي سلول¬هاي بازسازي كننده انجام مي¬شود. حفظ يكپارچگي فيزيكي غشا بايد 6 هفته باشد و بعد به تدريج جذب شود تا فرايند التيام صورت گيرد. استفاده از غشاهاي زيست تخريب پذير، به دليل عدم نياز به جراحي مجدد بيش¬تر از انواع غير قابل جذب آن مورد توجه است. اما مشكل نمونه¬هاي موجود دربازار مثل ژلاتين و كلاژن، تخريب سريع آنها قبل از التيام بافت است. غشاهاي پريودنتال موجود داراي زمان تخريب كوتاه هستند و قبل از بازسازي كامل بافت تخريب مي شوند. از طرف ديگر پليمرهاي مصنوعي اگرچه از نظر كاركردن، بسيار ساده هستند اما پاسخ سلولي نسبتاً ضعيفي دريافت مي¬كنند. براي اينكه بتوان از يك غشا بدون مشكلات گفته شده در درون بدن استفاده كرد به نظر مي¬رسد تلفيقي از پليمرهاي مصنوعي و بيو پليمرها بتواند راه حل مناسبي باشد. اما نه¬تنها نياز به غشاهايي وجود دارد كه از يك سو زمان تخريب طولاني¬تري داشته باشند بلكه امكان بازسازي همزمان بافت و استخوان هدايت شده نيز حاصل شود. از اين رو استفاده از ماده زيست¬فعالي كه به ترميم بافت استخواني آلوئول كمك نمايد ضروري به نظر مي-رسد. بنابراين هدف، ساخت غشايي با تركيبي از پليمرهاي مصنوعي و طبيعي و سراميك¬هاي زيستي با ابعاد نانومتري است به طوري كه همزمان بتوان با به كارگيري خواص ويژه¬ي هركدام بر مشكلات ذكر شده فائق آمد. در اين راه از پلي كاپرولاكتون فومارات به عنوان پليمر مصنوعي، از ژلاتين به عنوان يك بيوپليمر و از نانوذرات سراميكي سيليسيم- منيزيم فلوئورآپاتيت با خواص منحصر به فرد مواد نانومتري به عنوان يك ماده زيست فعال كمك كننده به بازسازي استخوان، استفاده گرديد.